ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΓΓΙΤΗ – ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΤΑΜΙΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Ανατολικής Μακεδονίας είναι το σπήλαιο του Αγγίτη ποταμού, το οποίο είναι το μεγαλύτερο ποτάμιο σπήλαιο στον κόσμο. Το σπήλαιο Αγγίτη βρίσκεται σε απόσταση περίπου 25 χλμ. Βορειοδυτικά της Δράμας, στο δήμο Προσοτσάνης, δίπλα στο χωρίο Πηγές.

Το σπήλαιο πηγών Αγγίτη είναι επίσης γνωστό και ως σπήλαιο Μααρά και αποτελεί το μοναδικό επισκέψιμο (σπήλαιο με ποτάμι) στην Ελλάδα.
H ονομασία αυτή πιθανώς ετυμολογείτε στα αραβικά ως (μικρό σπήλαιο) είτε στα εβραϊκά ως (νερό από βουνό).

Το σπήλαιο είναι επισκέψιμο σε μήκος 500 μέτρων, ενώ συνολικά εκτείνεται σε μήκος άνω των 21 χιλιομέτρων. Φυσικά οι έρευνες συνεχίζονται και έχει χαρτογραφηθεί περίπου μέχρι τα 12,5 χιλιόμετρα με 7 – 8 σιφώνια (περάσματα) .
Στα 1140 μέτρα υπάρχει η αίθουσα Ακρόπολη η οποία όπως μας είπε ο κύριος Στεργιάκος Δημήτρης (υπ. Δήμου Προσοτσάνης) είναι εξαιρετικά όμορφη και μεγάλη και γενικά όσο προχωρούν μέσα το σπήλαιο γίνεται όλο και πιο όμορφο. Δυστυχώς τα νερά ήταν πολύ φουσκωμένα, λόγω εποχής, και ο Διευθυντής του σπηλαίου Κος Παπαδόπουλος δεν μας επέτρεψε να προχωρήσουμε πιο μέσα.

Η τεράστια πρώτη αίθουσα, αίθουσα του τροχού, χρησιμοποιήθηκε τον 19ο αιώνα, για να εγκαταστήσουν έναν τροχό νερού, ο οποίος αντλούσε νερό μέσα σε έναν σωλήνα νερού. Την περίοδο αυτή χτίστηκε το πρώτο μικρού μήκους τούνελ, προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στην πρώτη αίθουσα. Τα νερό ήταν πόσιμο για την πόλη και νερό άρδευσης για τα κοντινά χωράφια καπνού. Υπήρχε ένα μεγάλο κανάλι έξι χιλιομέτρων το οποίο χτίστηκε επίσης εκείνη την περίοδο.
Αργότερα το 1952 η νέα Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρία έκανε τη πρώτη εξερεύνηση, αλλά ένα σιφόνι σταμάτησε κάθε έρευνα μετά από μόλις 70μ.
Το 1978, με πολύ καλύτερο εξοπλισμό, μία ομάδα Γάλλων και Ελλήνων σπηλαιολόγων έκανε μία νέα προσπάθεια για να εξερευνήσει τη σπηλιά πίσω από το σιφόνι(πέρασμα). Εκείνοι ανακάλυψαν ένα πέρασμα 500 μέτρων το οποίο πάλι κατέληγε σε ένα σιφόνι.
Σύντομα ένα δεύτερο σύντομο τούνελ χτίστηκε για να επιτρέψει στους ανθρώπους να περάσουν το πρώτο σιφόνι.

Η Άννα Πετροχείλου, η οποία ήταν πρόεδρος της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρίας εκείνη την περίοδο, πρότεινε το σπήλαιο να αναπτυχθεί ως ένα σπήλαιο παρουσίασης. Ωστόσο το έτος 2000 τελικά άνοιξαν το σπήλαιο στο κοινό.
Σήμερα, μία νέα είσοδος του τούνελ επιτρέπει την άνετη πρόσβαση στο βασικό πέρασμα και εισέρχεται στο σπήλαιο το λεγόμενο θάλαμο παραλίας.

Η πορεία μέσα στο σπήλαιο είναι εντυπωσιακή, καθώς γίνεται πάνω σε ένα τεχνικό γεφυράκι «πεζόδρομο» που διασχίζει κατά μήκος το σπήλαιο με τους πανέμορφους σταλακτίτες, άλλοτε πάνω από τα ήρεμα νερά του ποταμού και άλλοτε πάνω από τα θορυβώδη όταν ακολουθούν πορεία σε επικλινή κοίτη. Εντυπωσιακή είναι και η έξοδος του ποταμού μέσα από το βουνό, από ένα μικρό τοξοειδές άνοιγμα στη βάση ενός μικρού θολωτού σπηλαίου (αίθουσα του τροχού). Η αίθουσα αυτή έχει διάμετρο 40 μέτρα και μέγιστο ύψος 15 μέτρα.

Μεγάλο επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει και η φυσική ομορφιά του περιβάλλοντος χώρου του σπηλαίου. Η πλούσια βλάστηση στις όχθες του ποταμού που αποτελείται από πλατάνια, ιτιές, λεύκες κ.α., δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να απολαύσουν μοναδικές στιγμές ηρεμίας και ξεκούρασης.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Δ/ΤΗ του σπηλαίου Κο Παπαδόπουλο Κυριάκο για την άδεια που μας παραχώρησε για το ρεπορτάζ καθώς και τον Κο Στεργιάκο Δημήτρη για την ξενάγηση και τα τόσο ενδιαφέροντα που μας είπε.


Κείμενο – Φωτογραφία : Δημήτρης Καστανάρας // larissapress