Το λένε «νησί της λίμνης» και κατοικείτε από περίπου 200 κατοίκους, κυρίως οικογένειες ψαράδων. Πρόκειται για ένα βράχο γεμάτο από πεύκα, με έναν ηπειρώτικο πέτρινο οικισμό γύρω απ’ το φυσικό του λιμάνι. Είναι από τα ελάχιστα κατοικημένα νησιά λιμνών της Ευρώπης και έχει μια παγκόσμια πρωτιά, δεν έχει όνομα!
Ο λόγος για το πανέμορφο καταπράσινο νησί των Ιωαννίνων που βρίσκεται μέσα στη λίμνη Παμβώτιδα, μια λίμνη ηλικίας 26.000 ετών!.
Το νησί έχει μήκος 1000 μέτρα, πλάτος 480 μέτρα, και βρίσκεται 59 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της λίμνης.
Τα καραβάκια χρειάζονται μόλις 10 λεπτά για να διασχίσουν την απόσταση και φεύγουν απ’ τις αποβάθρες του κάστρου, το καλοκαίρι, κάθε μισή ώρα και, το χειμώνα, κάθε μία ώρα. Η θέα του διάπλου είναι εκπληκτική. Από τη μία βλέπεις τα Ιωάννινα με το επιβλητικό κάστρο και το Ασλάν τζαμί κι από την άλλη το νησάκι που πλησιάζει.
Ο οικισμός του νησιού είναι επίσημα ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός καθώς είναι χτισμένος με την παραδοσιακή ηπειρώτικη αρχιτεκτονική με τις χαρακτηριστικές στέγες από σχιστόλιθο.
Μια δίωρη βόλτα είναι πιστεύω αρκετή για να δούμε τα παραδοσιακά σπίτια των κατοίκων με τους όμορφους κήπους, τα στενά πλακόστρωτα σοκάκια και τα καταστήματα με εκθέματα της γιαννιώτικης παραδοσιακής τέχνης και τα μοναστήρια.
Περπατώντας δίπλα στο νερό γαληνεύεις και αισθάνεσαι να μεταφέρεσαι σε άλλες εποχές. Βλέπεις τη λίμνη και την πόλη των Ιωαννίνων απέναντι, ακούς μόνο το κελάηδημα των πουλιών, τον ήχο του νερού και των καλαμιών, τα βήματά στα πεσμένα φύλλα. Ο θόρυβος των αυτοκινήτων και γενικά των μηχανοκίνητων δεν υπάρχει στο νησί.
Οι κάτοικοι του νησιού είναι από τους πιο φιλόξενους ανθρώπους που θα συναντήσεις ποτέ.
Στα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι κάτοικοι των πολυπολιτισμικών Ιωαννίνων στις αργίες τους, μίσθωναν τις βάρκες των νησιωτών, έφερναν μαζί τους φαγητό και μουσικά όργανα και έκαναν νυχτερινές βαρκάδες κάτω από το φως του φεγγαριού. Κυριακή οι Χριστιανοί, Σάββατο οι Εβραίοι, Παρασκευή οι Μουσουλμάνοι.
Είναι από τα ελάχιστα μέρη της Ελλάδας που μπορείς να απολαύσεις βατραχοπόδαρα ή φρέσκο χέλι και πέστροφα που διαλέγεις από ενυδρείο και πάντα εννοείται με την συνοδεία του ντόπιου τσίπουρου.
Το νησί είναι συνδεδεμένο με τη ζωή και το θάνατο του Αλή Πασά.
Η γνωστή σε όλους Κυρα-Φροσύνη , Ευφροσύνη Βασιλείου (1773 - 11 Ιανουαρίου 1801), συνδέθηκε με την ιστορία του Αλή Πασά των Ιωαννίνων και το τραγικό τέλος της, τραγουδήθηκε σε δημοτικά τραγούδια αλλά έγινε και όπερα, μυθιστόρημα και ταινία. Υπήρξε μητέρα δύο παιδιών και σύζυγος του εμπόρου και προκρίτου των Ιωαννίνων Δημητρίου Βασιλείου, επίσης ανιψιά του μητροπολίτη Λάρισας και μετέπειτα Ιωαννίνων Γαβριήλ Γκάγκα.
Ο Αλή Πασάς αποφάσισε να την εκτελέσει μαζί με άλλες 17 συντοπίτισσές της δια πνιγμού στη λίμνη των Ιωαννίνων, με την επίσημη αιτιολογία ότι ζούσαν ανήθικα, κάτι για το οποίο έχουν εκφραστεί αμφιβολίες και η Ευφροσύνη Βασιλείου έφτασε να θεωρείται έως και θύμα πολιτικών διώξεων. Τα πραγματικά περιστατικά σε γενικές γραμμές έχουν χαθεί ή παραμορφωθεί από συναισθηματικούς, οικονομικούς, ακόμα και εθνικούς παράγοντες τόσο της εποχής εκείνης, όσο και των επόμενων δεκαετιών που μεταμόρφωσαν την Ελλάδα.
Επιμέλεια - Φωτογραφία : Δημήτρης Καστανάρας
Ο λόγος για το πανέμορφο καταπράσινο νησί των Ιωαννίνων που βρίσκεται μέσα στη λίμνη Παμβώτιδα, μια λίμνη ηλικίας 26.000 ετών!.
Το νησί έχει μήκος 1000 μέτρα, πλάτος 480 μέτρα, και βρίσκεται 59 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της λίμνης.
Τα καραβάκια χρειάζονται μόλις 10 λεπτά για να διασχίσουν την απόσταση και φεύγουν απ’ τις αποβάθρες του κάστρου, το καλοκαίρι, κάθε μισή ώρα και, το χειμώνα, κάθε μία ώρα. Η θέα του διάπλου είναι εκπληκτική. Από τη μία βλέπεις τα Ιωάννινα με το επιβλητικό κάστρο και το Ασλάν τζαμί κι από την άλλη το νησάκι που πλησιάζει.
Ο οικισμός του νησιού είναι επίσημα ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός καθώς είναι χτισμένος με την παραδοσιακή ηπειρώτικη αρχιτεκτονική με τις χαρακτηριστικές στέγες από σχιστόλιθο.
Μια δίωρη βόλτα είναι πιστεύω αρκετή για να δούμε τα παραδοσιακά σπίτια των κατοίκων με τους όμορφους κήπους, τα στενά πλακόστρωτα σοκάκια και τα καταστήματα με εκθέματα της γιαννιώτικης παραδοσιακής τέχνης και τα μοναστήρια.
Περπατώντας δίπλα στο νερό γαληνεύεις και αισθάνεσαι να μεταφέρεσαι σε άλλες εποχές. Βλέπεις τη λίμνη και την πόλη των Ιωαννίνων απέναντι, ακούς μόνο το κελάηδημα των πουλιών, τον ήχο του νερού και των καλαμιών, τα βήματά στα πεσμένα φύλλα. Ο θόρυβος των αυτοκινήτων και γενικά των μηχανοκίνητων δεν υπάρχει στο νησί.
Οι κάτοικοι του νησιού είναι από τους πιο φιλόξενους ανθρώπους που θα συναντήσεις ποτέ.
Στα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι κάτοικοι των πολυπολιτισμικών Ιωαννίνων στις αργίες τους, μίσθωναν τις βάρκες των νησιωτών, έφερναν μαζί τους φαγητό και μουσικά όργανα και έκαναν νυχτερινές βαρκάδες κάτω από το φως του φεγγαριού. Κυριακή οι Χριστιανοί, Σάββατο οι Εβραίοι, Παρασκευή οι Μουσουλμάνοι.
Είναι από τα ελάχιστα μέρη της Ελλάδας που μπορείς να απολαύσεις βατραχοπόδαρα ή φρέσκο χέλι και πέστροφα που διαλέγεις από ενυδρείο και πάντα εννοείται με την συνοδεία του ντόπιου τσίπουρου.
Το νησί είναι συνδεδεμένο με τη ζωή και το θάνατο του Αλή Πασά.
Η γνωστή σε όλους Κυρα-Φροσύνη , Ευφροσύνη Βασιλείου (1773 - 11 Ιανουαρίου 1801), συνδέθηκε με την ιστορία του Αλή Πασά των Ιωαννίνων και το τραγικό τέλος της, τραγουδήθηκε σε δημοτικά τραγούδια αλλά έγινε και όπερα, μυθιστόρημα και ταινία. Υπήρξε μητέρα δύο παιδιών και σύζυγος του εμπόρου και προκρίτου των Ιωαννίνων Δημητρίου Βασιλείου, επίσης ανιψιά του μητροπολίτη Λάρισας και μετέπειτα Ιωαννίνων Γαβριήλ Γκάγκα.
Ο Αλή Πασάς αποφάσισε να την εκτελέσει μαζί με άλλες 17 συντοπίτισσές της δια πνιγμού στη λίμνη των Ιωαννίνων, με την επίσημη αιτιολογία ότι ζούσαν ανήθικα, κάτι για το οποίο έχουν εκφραστεί αμφιβολίες και η Ευφροσύνη Βασιλείου έφτασε να θεωρείται έως και θύμα πολιτικών διώξεων. Τα πραγματικά περιστατικά σε γενικές γραμμές έχουν χαθεί ή παραμορφωθεί από συναισθηματικούς, οικονομικούς, ακόμα και εθνικούς παράγοντες τόσο της εποχής εκείνης, όσο και των επόμενων δεκαετιών που μεταμόρφωσαν την Ελλάδα.
Επιμέλεια - Φωτογραφία : Δημήτρης Καστανάρας
