Σήμερα είναι μια ηλιόλουστη ημέρα.
Ξεκίνησα τον περίπατό μου και είπα σήμερα να πάω μια βόλτα προς το κέντρο.
Στην διαδρομή λιγοστός ο κόσμος και περισσότερο τον έβλεπες στην ουρά έξω από σούπερ μάρκετ και φούρνους.
Φτάνοντας στην πλατεία Ταχυδρομείου απόλυτη ερημιά.
Κάτω από άλλες συνθήκες και με αυτόν τον καιρό θα ήταν γεμάτη από κόσμο. Οι πεζόδρομοι ασφυκτικά γεμάτοι από τα τραπεζάκια των καφέ, η μικρή παιδική χαρά γεμάτη από παιδιά, έντονη η μουσική από τα γύρω μπαράκια.
Τώρα δεν βλέπεις τίποτε άλλο από κλειστά καταστήματα και καφέ, τραπεζάκια μαζεμένα και στοιβαγμένα στην άκρη του κάθε μαγαζιού με μοναδικούς πελάτες τις αδέσποτες γάτες που κουρνιάζουν ανενόχλητες πάνω στα τραπεζάκια.
Τώρα η μόνη μουσική που ακούς είναι αυτή που την είχαμε ξεχάσει μέσα στην πόλη, είναι το κελάηδισμα των πουλιών. Κάθομαι σε ένα παγκάκι και με κλειστά μάτια αφήνομε σ αυτή την υπέροχη μουσική των πουλιών που μας θυμίζουν πως ήρθε η άνοιξη.
Άραγε όταν τελειώσει αυτό με το καλό με πόσο φόβο θα βγαίνουμε έξω;
Θα χαιρετήσουμε ξανά τους φίλους με χειραψία;
Θα κάνουμε μια ζεστή αγκαλιά σε κάποιον;
Κοιτάζω το ρολόι, πως πέρασε η ώρα δεν το κατάλαβα και πρέπει να γυρίσω σπίτι.
Ρεπορτάζ – Φωτογραφίες : Δημήτρης Καστανάρας
Reportage - Photos: Dimitris Kastanaras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου