Dimitris Kastanaras - Photography: ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ.

Copyright © - Kastanaras A. Dimitris
Η αναπαραγωγή, δημοσίευση, τροποποίηση, μετάδοση ή εκμετάλλευση των φωτογραφιών που περιλαμβάνονται στο παρόν για οποιαδήποτε χρήση, προσωπική ή εμπορική, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια μου απαγορεύεται αυστηρά βάση του νόμου 2121/93.

Παρακαλώ μην χρησιμοποιείτε τις φωτογραφίες μου χωρίς άδεια.

Copyright © – Kastanaras A. Dimitris

The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited. All rights reserved. Law 2121/93.

Please do not use my photos without permission

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ. - TRAVELOGUE IN BEOGRAD.

Είναι μέσα Μάρτη και η άνοιξη έχει μπει για τα καλά.

Όπου και να γυρίσει να κοιτάξει το μάτι σου, βλέπει ανθισμένα δέντρα και ανοιξιάτικα λουλούδια.

Από την φύση μου άτομο που δεν τον χωρά ο τόπος, βρήκα ένα τετραήμερο και βάζοντας κάτω τον χάρτη, τις χιλιομετρικές αποστάσεις μα και τα χρήματα που θα χρειαστώ ( οικονομική κρίση βλέπετε ), ο κύβος ερίφθει για την πρωτεύουσα της Σερβίας το Βελιγράδι!

Ετοίμασα για άλλη μια φορά τα φωτογραφικά μου σύνεργα στην τσάντα κι ένα σακίδιο με ρούχα, βενζίνη στο σαραβαλάκι μου και …. Φύγαμε!!

Από Λάρισα παίρνω την εθνική οδό για Θεσσαλονίκη και περίπου 35χιλ. πριν φτάσω στην πρωτεύουσα του βορά, στρίβω αριστερά για σύνορα με ΦΥΡΟΜ.

Από Λάρισα είναι 800 χιλ. το Βελιγράδι.

Μια πρώτη μικρο καθηστέριση από τους φίλους μας της ΦΥΡΟΜ και συνεχίζω μέχρι Σκόπια σε έναν μέτριο δρόμο. Το μόνιμο άγχος μου μέχρι να φτάσω στα σύνορα με τη Σερβία ήταν η ακριβής τήρηση των ορίων ταχύτητας στο δρόμο, γιατί εάν σε σταματήσουν οι αστυνομικοί για υπέρβαση, έστω και για μερικά χιλιόμετρα, τα πρόστιμα είναι τσουχτερά.

Μπαίνοντας στη Σερβία και με κατεύθυνση την πόλη Νις, έκανα μια φανταστική διαδρομή μέσα στα σερβικά βουνά με τον ποταμό Μοράβα να με συντροφεύει σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της διαδρομής. Τα τοπία ήταν εξαιρετικά.

It is mid-March and spring is well and truly here.

Wherever you look, you see blossoming trees and spring flowers.

Being someone who can't stay in one place for long, I found a four-day break and, putting down the map, the distances in kilometers, and the money I would need (economic crisis, you see), I set my sights on the Serbian capital, Belgrade!

Once again, I packed my camera gear in my bag and a backpack with clothes, filled up my car with gas, and... off we went!

From Larissa, I take the national road to Thessaloniki and about 35 km before reaching the northern capital, I turn left towards the FYROM border.

Belgrade is 800 km from Larissa.

A brief stop by our FYROM friends and I continue on to Skopje on a mediocre road. My constant worry until I reached the border with Serbia was to strictly observe the speed limits on the road, because if the police stop you for speeding, even for a few kilometers, the fines are steep.

Entering Serbia and heading towards the city of Niš, I had a fantastic journey through the Serbian mountains, with the Morava River accompanying me for a large part of the way. The scenery was exceptional.

Μόλις πέρασα το ύψος της Νις, ξεκίνησαν οι μεγάλες ευθείες για την πόλη του Βελιγραδίου. Μετά από εννιά ώρες ταξιδιού ( με αρκετές στάσεις ) μπήκα στην Λευκή Πόλη ( αυτό σημαίνει το όνομα Beograd ).

As soon as I passed the height of Nis, the long straights to the city of Belgrade began. After nine hours of travel (with several stops), I entered the White City (which is what the name Beograd means).

Η είσοδος στην πόλη του Βελιγραδίου σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είσαι σε ένα ποδήλατο και ανεβοκατεβαίνεις μικρές και μεγάλες ανηφόρες, βλέποντας από τις πλαγιές μικρών λόφων το βάθος και την έκταση του οικισμού.

Entering the city of Belgrade makes you feel like you are riding a bicycle, going up and down small and large hills, seeing the depth and extent of the settlement from the slopes of small hills.

Το Βελιγράδι το λοιπόν, ιδρύθηκε πριν από περίπου 7.000 χρόνια από τους Κέλτες, συνδέοντας δύο ποτάμια τον Σάββα και τον Δούναβη, δύο περιοχές την Πανοννική πεδιάδα με την βαλκανική χερσόνησο αλλά και δύο πολιτισμούς τον δυτικό και τον ανατολικό.

Καθώς βρίσκεται ακριβώς στο μεταίχμιο Ανατολής και Δύσης, το Βελιγράδι αποτελούσε μα και αποτελεί ( δείτε πόλεμος 1999 ) σημείο έλξης για παγκόσμιους κατακτητές.

Από το Βελιγράδι σαν κατακτητές πέρασαν οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Σλάβοι, οι Αυστροούγγροι και οι Τούρκοι.

Οι τελευταίοι άφησαν πολύ έντονη την επιρροή τους τόσο στην εμφάνιση της πρωτεύουσας της Σερβίας αλλά και στην νοοτροπία του κόσμου της.

Όπως είναι διχοτομημένο με τον πιο ήπιο τρόπο, με δύο μεγάλους ποταμούς, το Βελιγράδι συμβολίζει τα άλλοτε σύνορα δύο κρατών, της Αυστροουγγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Belgrade was founded about 7,000 years ago by the Celts, connecting two rivers, the Sava and the Danube, two regions, the Pannonian Plain and the Balkan Peninsula, and two cultures, Western and Eastern.

Located right on the border between East and West, Belgrade was and still is (see the 1999 war) a magnet for global conquerors.

Belgrade was conquered by the Romans, the Byzantines, the Slavs, the Austro-Hungarians, and the Turks.

The latter left a very strong influence on both the appearance of the Serbian capital and the mentality of its people.

Divided in the gentlest way possible by two large rivers, Belgrade symbolises the former border between two states, Austria-Hungary and the Ottoman Empire.

Το Βελιγράδι κατέχει τα σκήπτρα της περισσότερο βομβαρδισμένης πόλης της Ευρώπης από κάθε άλλη. Αυτό στο θυμίζει ακόμη και σήμερα τα βομβαρδισμένα κτήρια από το 1999.

Αρκετά όμως με την ιστορία του Βελιγραδίου και πιστεύοντας να μην σας κούρασα και πολύ πάμε για ξενάγηση σ’ αυτή την υπέροχη πόλη.

Belgrade holds the title of the most bombed city in Europe. Even today, the bombed buildings from 1999 remind us of this.

But enough about the history of Belgrade. I hope I haven't bored you too much, so let's go on a tour of this wonderful city.

Τα περισσότερα αξιοθέατα βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου του Βελιγραδίου η όπως ονομάζεται Παλιό Βελιγράδι.

Μιας και δεν είναι μια ιδιαίτερα μεγάλη πόλη είπα να την περπατήσω.

Τα μέσα μαζικής μετακίνησης είναι τρόλεϊ, τραμ, λεωφορεία και ταξί.

Most attractions are located in the wider area of downtown Belgrade, known as Old Belgrade.

Since it is not a particularly large city, I decided to walk around.

The means of public transportation are trolleybuses, trams, buses, and taxis.

Έτσι λοιπόν ξεκίνησα από τον βασικό πεζόδρομο ‘’ Ο Δρόμος Του Πρίγκιπα Μιχαήλ ‘’ ( Ulica Knez Mihailova ), που είναι και το εμπορικό κέντρο του Βελιγραδίου και από τους πολύ όμορφους πεζόδρομους της Ευρώπης.

Επάνω στον πεζόδρομο βρίσκονται πολλά εντυπωσιακά κτίσματα που χρονολογούνται από το 1870.

Στο νούμερο 51 σταμάτησα να πιώ ένα καφεδάκι σε ένα καφέ που το όνομα του είναι Grcka Kraljica ( Ελληνίδα Βασίλισσα).

So I started from the main pedestrian street, "Prince Michael Street" (Ulica Knez Mihailova), which is also the commercial center of Belgrade and one of the most beautiful pedestrian streets in Europe.

Along the pedestrian street are many impressive buildings dating back to 1870.

At number 51, I stopped for a coffee at a café called Grcka Kraljica (Greek Queen).

Παίρνοντας έναν μικρό κάθετο πεζόδρομο βγήκα στην πλατεία Trg Republik ( πλατεία της Δημοκρατίας ).

Είναι μια από τις πλατείες του κέντρου που εκεί βρίσκονται κάποια από τα διασημότερα κτήρια και αξιοθέατα της πόλης, συμπεριλαμβανομένου του εθνικού μουσείου, του εθνικού θεάτρου και του αγάλματος του Πρίγκιπα Μιχαήλ.

Taking a small perpendicular pedestrian street, I came out at Trg Republik (Republic Square).

It is one of the squares in the city center where some of the city's most famous buildings and attractions are located, including the National Museum, the National Theater, and the statue of Prince Michael.

Η πλατεία διαμορφώθηκε το 1886 ενώ το άγαλμα του πρίγκιπα Μιχαήλ το 1882 από τον Ιταλό γλύπτη Enrico Pazzi ( Ενρίκο Πάζι ).

Το χέρι του Πρίγκιπα δείχνει προς την Κωνσταντινούπολη, καλώντας τους Τούρκους να φύγουν από την χώρα.

Το εθνικό μουσείο ιδρύθηκε το 1844 και διαθέτει μια εξαιρετική συλλογή με περισσότερα από 400.000 αντικείμενα. Αυτή την στιγμή βρίσκεται προς ανακαίνιση από το 2002.

The square was built in 1886, while the statue of Prince Michael was created in 1882 by Italian sculptor Enrico Pazzi (Enrico Pazzi).

The prince's hand points towards Constantinople, calling on the Turks to leave the country.

The National Museum was founded in 1844 and has an exceptional collection of more than 400,000 objects. It has been undergoing renovation since 2002.

Οι δρόμοι έσφυζαν από κόσμο και από νέους ανθρώπους οι οποίοι περπατούσαν χαμογελαστοί, δείχνοντας ότι αυτή η πόλη βρίσκεται σε ρυθμούς ανάπτυξης και αλλαγής.

The streets were bustling with people and young folks walking around smiling, showing that this city is growing and changing.

Βραδάκι και παίρνοντας τον δρόμο για την πλατεία Studentski ( πλατεία φοιτητών ), συνάντησα το Εθνογραφικό Μουσείο.

In the evening, on my way to Studentski Square (Student Square), I came across the Ethnographic Museum.

Αφού διέσχισα την πλατεία έφτασα στον δρόμο την περίφημη Strahinjica Bana ( Στραχίντσκα Μπάνα ), όπου αποτελεί πόλο έλξης για τον μποέμ χαρακτήρα της και τα δεκάδες café που την καθιστούν την κορυφαία αυτή τη στιγμή επιλογή για διασκέδαση στην σερβική πρωτεύουσα. Έπιασα μια θέση στο πάντα γεμάτο bistro Pastis (Str. Bana 52b) για καφέ, και αργότερα το βράδυ πήγα λίγο πιο πάνω στο CyπeρMaρket (Supermarket - Visnjiceva 10) για μπύρα Σέρβικη Jelen και σφηνάκια.

After crossing the square, I arrived at the famous Strahinjica Bana (Strahinjska Bana), which is a magnet for its bohemian character and dozens of cafés that make it the top choice for entertainment in the Serbian capital at the moment. I grabbed a seat at the always crowded Pastis bistro (Str. Bana 52b) for coffee, and later in the evening I went a little further up to CyπeρMaρket (Supermarket - Visnjiceva 10) for Serbian Jelen beer and shots.

Πρωί Κυριακής και αφού είπια ένα καφεδάκι στο Briki ( Μπρίκι ) που το έχει Έλληνας και μάλιστα Λαρισαίος, πήρα τον πεζόδρομο Kez Mihailova και αφού έφτασα στο τέρμα του, διέσχισα ένα υπέροχο μεγάλο πάρκο και βρέθηκα στο Οχυρό του Βελιγραδίου Kalemegdan ( Καλεμεγκντάν ). Σύμβολο της παλιάς πόλης και το πιο ενδιαφέρον αξιοθέατο για τους τουρίστες. Μέσα σ’ αυτό το τεράστιο πάρκο φιλοξενούνται διάφορα μικρά μουσεία , όπως και ο πύργος στον οποίο δολοφονήθηκε ο Ρήγας Φεραίος.

On Sunday morning, after having a coffee at Briki (Brik), which is owned by a Greek from Larissa, I took the Kez Mihailova pedestrian walkway and, after reaching the end of it, I crossed a wonderful large park and found myself at the Kalemegdan Fortress (Kalemegdan). It is a symbol of the old city and the most interesting attraction for tourists. This huge park is home to several small museums, as well as the tower where Rigas Feraios was murdered.

Τα μικρά καλντερίμια οδηγούν στο επίσημο σύμβολο του Βελιγραδίου το άγαλμα Πόμπεντνικ ( νικητής ), το οποίο κυριαρχεί στην περιοχή.

The small cobbled streets lead to the official symbol of Belgrade, the statue of Pobeditelnik (Victor), which dominates the area.

Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η Σερβική Ορθόδοξη Μητρόπολη η οποία χτίστηκε το 1837 και είναι αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, το Πατριαρχείο και τη πριγκίπισσα Manor Ljubica.

Nearby is the Serbian Orthodox Metropolis, built in 1837 and dedicated to Archangel Michael, the Patriarchate, and Princess Manor Ljubica.

Το πιο χαρακτηριστικό κτίριο του 19ου αιώνα και το παλαιότερο εστιατόριο γνωστό απλά ως "?"-ερωτηματικό, όπου είπα να καθίσω και να απολαύσω μια μπύρα και για φαγητό pljeskavica .

The most characteristic building of the 19th century and the oldest restaurant known simply as "?"-question mark, where I decided to sit down and enjoy a beer and pljeskavica for dinner.

Δευτέρα 24-3-14 και η βροχή που πέφτει από τα χαράματα, δεν λέει να σταματήσει.

Δεν με πτοεί το γεγονός αυτό και ξεκινώ με τα φωτογραφικά μου σύνεργα για μια βροχερή βόλτα.

Monday, March 24, 2014, and the rain that has been falling since dawn shows no sign of stopping.

I am not deterred by this and set off with my camera equipment for a rainy walk.

Για καλή μου τύχη και φτάνοντας στην εκκλησία του Αγ. Μάρκου είχαν επιμνημόσυνη δέηση για τους νεκρούς του 1999.

Μια ανατριχίλα κυρίευσαι όλο μου το κορμί, μιας και μου ήρθαν στο μυαλό όλα αυτά που έγιναν στον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου.

Luckily for me, when I arrived at the church of St. Mark, they were holding a memorial service for those who died in 1999. A shiver ran through my whole body, as I remembered everything that happened during the bombing of Belgrade.

I was overcome with a shiver that ran through my whole body, as everything that happened during the bombing of Belgrade came to mind.

Έφυγα με ταξί και πήγα κατευθείαν στον σιδηροδρομικό σταθμό του Βελιγραδίου, όπου υπάρχει και το μνημείο πεσόντων του 1999. Στάθηκα εκεί κάμποση ώρα και κοιτούσα το μνημείο και σκεφτόμουν πόση κακία και πόσα συμφέροντα παίζονται στις πλάτες των λαών. Είναι συγκλονιστικό να βλέπεις τα διάτρητα κτίρια να στέκονται μετά βίας, και γύρω τους η ζωή να συνεχίζεται κανονικά. Ίσως άλλωστε η διατήρησή της σε αυτή την κατάσταση ήταν ο μόνος τρόπος να θυμούνται οι κάτοικοι της πόλης ότι η ζωή πρέπει να συνεχίσει φυσιολογικά και όχι βίαια.

I took a taxi and went straight to the Belgrade railway station, where there is a memorial to those who fell in 1999. I stood there for a while, looking at the memorial and thinking about how much evil and how many interests are played out on the backs of the people. It is shocking to see the riddled buildings barely standing, with life continuing as normal around them. Perhaps keeping it in this state was the only way to remind the city's residents that life must go on normally and not violently.

Φεύγω και πηγαίνω προς την δεύτερη μεγάλη πλατεία του Βελιγραδίου την ονομαζόμενη Σλάβια, δεν χάνεις τον δρόμο σου γιατί στο βάθος του δρόμου βλέπεις τον μεγαλύτερο ορθόδοξο ναό στον κόσμο, τον ναό του Αγ. Σάββα.

I leave and head towards Belgrade's second largest square, called Slavija. You can't miss it because at the end of the street you can see the largest Orthodox church in the world, the Church of St. Sava. The church is a symbol of the city and the Serbian people, and it is also the largest church in the world.

Πριν πάω στον ναό έκανα μια στάση στο Κοινοβούλιο της Σερβίας Narodna skupština Srbije.

Το κτίριο του κοινοβουλίου της Σερβίας, βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, μπροστά από το πάρκο Pioneer’s στην πλατεία Nikola Pašić.
Η βουλή μετακινήθηκε στο κτίριο στις 23 Ιουλίου 2006 ακολουθώντας την διάλυση της κρατικής ένωσης της Σερβίας και του Μαυροβουνίου. Πριν την βουλή, το κτίριο στέγαζε την βουλή της Γιουγκοσλαβίας. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1907 όμως ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος πάγωσε την κατασκευή και τα σχέδια χάθηκαν. Με το πέρας του πολέμου όμως ήταν ο γιος του αρχιτέκτονα των πρώτων σχεδίων που συνέχισε την κατασκευή που ολοκληρώθηκε το 1936. Περισσότερα από 100 γραφεία και τέσσερις αίθουσες επιτροπών βρίσκονται στο κτίριο ενώ στο πρώτο όροφο στεγάζεται και μια βιβλιοθήκη 165 τετραγωνικών μέτρων με 60.000 βιβλία.

Before going to the temple, I stopped at the Serbian Parliament, Narodna skupština Srbije.

The Serbian Parliament building is located in the city center, in front of Pioneer's Park on Nikola Pašić Square.

The parliament moved to the building on July 23, 2006, following the dissolution of the state union of Serbia and Montenegro. Before the parliament, the building housed the Yugoslav parliament. Construction began in 1907, but World War I halted construction and the plans were lost. After the war, however, the son of the architect who drew up the original plans continued construction, which was completed in 1936. The building has more than 100 offices and four committee rooms, while the first floor houses a 165-square-meter library with 60,000 books.

Εκεί δίπλα συνάντησα, στην γωνία των δρόμων Kralja Milana και Dragoslava Jovanovića, τα Παλιά Ανάκτορα Stari Dvo ( κοντά στην πλατεία Terazije οπού είναι και το εξαιρετικό ξενοδοχείο MOSCBA ) οπού φιλοξενούν το συνεδριακό χώρο της πόλης αλλά και το προεδρικό γραφείο της χώρας.

Right next door, at the corner of Kralja Milana and Dragoslava Jovanovića streets, the Old Palace Stari Dvo (near Terazije Square, where the excellent MOSCBA hotel is located), which houses the city's conference center and the country's presidential office.

Το παλιό παλάτι χτίστηκε μεταξύ του 1882 και 1884, σύμφωνα με τα σχέδια του Aleksandar Bugarski με ακαδημαϊκή αρχιτεκτονική του 19ου αιώνα.

The old palace was built between 1882 and 1884, based on Aleksandar Bugarski's designs, featuring 19th-century academic architecture.

Μετά από την όχι και τόσο σύντομη στάση, ξεκίνησα για τον ναό του Αγ. Σάββα.

Λέγεται ότι χρίστηκε στο σημείο όπου θάφτηκε ο Αγ. Σάββας που ήταν ο ιδρυτής της Σέρβικης Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1935 και ακόμη το εσωτερικό του πολύ μεγάλου αυτού ναού δεν έχει τελειώσει.

After a not-so-short stop, I set off for the church of St. Savvas.

It is said that it was consecrated at the spot where St. Savas, the founder of the Serbian Orthodox Church, was buried. Construction began in 1935, and even today the interior of this very large church has not been completed.

The exterior is magnificent, with a dome and four smaller domes, and the exterior is decorated with frescoes.

Τελευταίο μου βράδυ στο πανέμορφο Βελιγράδι και παραλίγο να ξεχάσω να πάω σ’ ένα από τα αγαπημένα μέρη των κατοίκων , και όχι μόνο, στην Skadarlija ( Σκαρντάλια ).

Ένας πανέμορφος πλακόστρωτος πεζόδρομος όπου αριστερά και δεξιά του υπάρχουν πολλά μπιστρό, εστιατόρια, μπαράκια και οι ξακουστές καφάνες, όπου οι καφανίστες πίνουν, όπως λένε, μόνο όσο είναι στην καφάνα και αυτή είναι η διαφορά τους από τους απλούς μεθύστακες.

On my last night in beautiful Belgrade, I almost forgot to visit one of the favorite places of the locals, and not only them, in Skadarlija (Skardalia).

A beautiful cobbled pedestrian street lined with bistros, restaurants, bars, and the famous kafanas, where the kafanists drink, as they say, only while they are in the kafana, and this is what distinguishes them from ordinary drunkards.

Το Βελιγράδι φίλοι μου ζει 24 ώρες το 24ωρο.

Ο μέσος Σέρβος πάντα έχει λίγα χρήματα για να πιει έναν καφέ η μια μπύρα.

Φιλικότατος και φιλόξενος λαός και καθόλου αδιάφορος.

Belgrade, my friends, is alive 24 hours a day.

The average Serb always has a little money to buy a coffee or a beer.

They are a very friendly and hospitable people, and not at all indifferent.

‘’Η σερβική πρωτεύουσα ήταν και παραμένει σταυροδρόμι ανθρώπων και πολιτισμών. Γι' αυτό και δεν χάνει ποτέ την ατίθαση -και ταυτόχρονα φιλόξενη- ψυχή της .
Είναι όλοι εκείνοι που παθιασμένα καταπίνουν κάθε νέο και κάθε φασαρία. Είναι όλοι εκείνοι που δεν είναι αδρανείς τεμπέληδες σε αυτό το καλντερίμι... Ποίηση της ταχύτητας, της εκτόνωσης και του ηλεκτρισμού... με τον βόμβο της μηχανής’’.
Με αυτόν τον τρόπο περιέγραφε ο γνωστός Κροάτης ποιητής Τιν Ούγιεβιτς το φουτουριστικό Βελιγράδι του 1920.

Σήμερα, σχεδόν έναν αιώνα αργότερα και με περίπου 3 εκατομμύρια μόνιμους κατοίκους, η σερβική πρωτεύουσα διατηρεί την ίδια ατίθαση ψυχή.

"The Serbian capital was and remains a crossroads of peoples and cultures. That is why it never loses its rebellious yet hospitable spirit.

It is all those who passionately devour every new development and every commotion. It is all those who are not idle slackers on this cobblestone street... Poetry of speed, excitement, and electricity... with the roar of the engine."

This is how the famous Croatian poet Tin Ujevic described the futuristic Belgrade of 1920.

Today, almost a century later and with approximately 3 million permanent residents, the Serbian capital retains the same rebellious spirit.

Δεκαπέντε χρόνια είχα να πάω, από εκείνον τον καταραμένο πόλεμο, και πραγματικά οι μέρες που είχα στην διάθεσή μου δεν μου έφτασαν και πιστεύω ότι σε κανέναν που πάει δεν τον φτάνουν μα και δεν πρόκειται να πει πως την βαρέθηκε αυτή την πόλη.

It had been fifteen years since I had been there, since that cursed war, and the days I had at my disposal were really not enough. I believe that no one who goes there has enough time, but no one would ever say that they got bored of this city.

6 σχόλια:

arkan10 Απριλίου 2014 στις 1:11 π.μ.
Θαυμασια δουλεια, υπεροχες φωτογραφιες, κριμα που εβρεχε. Εζησα 8 χρονια και η παρουσιαση αυτης της πολης ηταν αντιπροσωπευτικοτατη. Ευγε.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος10 Απριλίου 2014 στις 9:50 π.μ.
καλημερα ειναι πολυ ενδιαφερον το αρθρο σας καθως ειναι ωραιο να περιγραφει κανεις την Σερβια σαν τουριστας και οχι σαν κατοικος οπως ειμαι εγω..θα ηθελα αν ειναι ενταξει με εσας να χρησιμοποιησω το αρθρο σας και τις φωτο στο μπλογκ μου belgrade-serbia το οποιο μπορειτε να βρειτε ΕΔΩ http://belgradeserbia.wordpress.com/ και φυσικα θα αναφερω οτι ειναι το δικο σας οδοιπορικο με λινκ στο μπλογκ σας !Το mail μου ειναι dejanevi@hotmail.gr Ευχαριστω !
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
kastanaras-photography.blogspot.com10 Απριλίου 2014 στις 11:19 μ.μ.
Καλησπέρα σας απο Ελλάδα,
Το Βελιγράδι είναι μιά υπέροχη πόλη με εξαιρετικούς και χαμογελαστούς ανθρώπους.
Φυσικά και σας επιτρέπω αρκεί να αναγράφεται οτι είναι δικό μου.
Πάντα στην διάθεσή σας,
Καστανάρας Α. Δημήτρης
dkastan@windowslive.com
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος16 Απριλίου 2014 στις 3:51 μ.μ.
http://belgradeserbia.wordpress.com/2014/04/16/%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%B9%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84/ να ειστε καλα και σας ευχαριστω!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Yiannis Papadimitriou18 Οκτωβρίου 2017 στις 9:34 μ.μ.
Συγχαρητήρια Δημήτρη για την τέλεια δουλειά σου και το πανέμορφο οδοιπορικό σου γεμάτο με χρήσιμες πληροφορίες.
Λέω να κάνω κι εγώ ένα ταξιδάκι στο Βελιγράδι κι ελπίζω να μου αρέσει γιατί έχω τρέλα με τα ταξίδια που είναι μόρφωση και φυσικά με τη φωτογραφία.
Εμένα θα με βρεις εδώ...
www.makednos.gr
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις

Προσθήκη σχολίου